Ik heb een potje met vet 24-05-2010

Door: Ben de Koning Meeloopjaren: 1960/1966

Wij kwamen in 1960 vanaf de Stationsweg 36 (het huis werd verkocht door Janssen Elastieken) Daar had mijn vader hij was militair geen zin in. Wij gingen wonen aan het St.Jorispark 36.Naast ons woonden de fam. Voesten en aan de andere kant de Fam. De Bruin. Ik ben nog razend verliefd geweest op hun dochter Hanny met dat leuke hondje van haar. Mijn liefde voor haar was niet wederzijds. Op de hoek van het blok woonde Jeanne en Lia Janssen met de zonen Piet en Naud. Jeanne was mijn eerste vriendinnetje. Met carnaval in Wilhelmina zette ik mijn eerst schreden op de dansvloer. Zeer lomp en niet ritmisch.

Mijn aansluiting bij WS het Desselke was inderdaad zoals Lia dat in het boek omschrijft. Wij kwamen nergens hadden weinig om mee te spelen. Hoewel ik alras van een kinderwagen een zeepkist ging bouwen. Met meer van dat soort grappen en "technische "uitvindingen was ik de Willy Wortel van de buurt. Gerard Reijders woonde er een straat achter maar de familie ging verhuizen naar het St.Jorispark. Samen met Mat Cox en Arie Westers vormden wij een hechte vriendenclub. Harry Gooren van de Hoenderstraat is daar later bijgekomen. Zoals het omschreven is was lidmaatschap van de wandelvereniging een mooie manier om eens buiten het dorp te loeren, en dat voor een gulden per dag. Wij namen dan ook de zondagse broek mee, om na het lopen van een tocht deze aan te trekken. Met die wandelbroek liep je natuurlijk wel voor joker en zo wilden wij ons dus niet presenteren bij de meisjes. Arie was eigenlijk de enig vetkuif van het gezelschap. Martien en ik lieten het haar al enigszins over de oren lopen. Gerard was altijd keurig opgeschoren en Harry zat er ergens tussenin. Het begin van de Roaring Sixties begon ook bij ons en in Venray door te dringen. Een happening bij het beeld van Hensenius. Ja 'Hie, Ha, Hondelul" en meer van dat soort vage Provoverschijnselen. Ik had al wel een wit geschilderde fiets. En in ieder geval liepen wij vieren tijdens carnaval met een Dorus-trui aan. En Harry liep door het dorp op gympen een gestreepte broek en een Cape om te schouders. Van mijn zuster trok ik nog wel een Beatle jas aan. Een zwarte schippersjas met koperen knopen. Wij waren zeer bij de tijd in die tijd. Schitterend jeugd heb ik meegemaakt in Venray. Cor Thijsen opende een snoepwinkeltje in de voorkamer met een ijsbak. Dikke pret uiteraard. Wij werden door de meisjes uit de dorpen en steden waarin wij wandelden nog wel eens uitgemaakt voor "Venrayse gekken". Er was een liedje van maar de tekst en melodie ben ik vergeten.

Na het oprichten van de GW-Verenigingen voelden wij ons toch wel verheven boven het Desselke. Wij gingen groter groeien en werden zowaar tieners. Er werd binnen de grenzen van de liefde wat aangeklooid. Het is inderdaad waar dat Lia Janssen kennis kreeg aan die soldaat en dat Vaderlief de brief die hij stuurde heeft verscheurd. Met Jeanne werd het niet wat waarom weet ik niet. Ach, je groeit op en verlegt je gebieden en mogelijkheden, laat ik het daar maar op houden. Wij gingen verhuizen naar Amersfoort. Pa was militair, zo ging dat in die tijd. En wij gingen mee. Ik heb nog jarenlang geschreven over en weer met oude vriendjes en vriendinnen. In een kistje heb ik alle beantwoorde brieven bewaard. Zelfs nog een kerstkaart van mijn laatste liefde uit Venray. Willy Klomp van het café Le Coque D’or. Ik heb nog een foto van haar naast de papegaaienkooi voor het café. Zo gaat dat in het leven. Van mijn diensttijd in Ede heb ik een prachtige vrouw overgehouden. Jose schonk ons twee wonderschone dochters, en de oudste gaf ons een prachtige kleinzoon .Ik rijdt nog vaak rond in de Achterhoek op mijn Harley Davidson uit 1943.Lopen doe ik niet meer veel, hoewel bij de Grootgrutter leg ik nog vele kilometers per dag af. Als ik dan vanuit mijn zadel het mooie landschap bekijk, zie ik nog de beelden van het oude Venray voor mij .In die tijd een prachtig dorp in mijn beleving.De kruising van Stationsweg/Landweerweg is weggevaagd. Op die plek stond de landbouwschool waar ik naar school ging. Het hoofdmeestershuis staat er nog wel zie ik op Google. Aan de Stationsweg lag St. Servaas (met hekken)Het huis van dr. Oostebaan, ik heb het nagelezen moet er nog staan. Het Stepke van de fam. Sala aan de Oostsingel, het moet er nog staan. Wat in ieder geval staat is het wit gekalkte huis van Dr. van den Homberg. Dat dorp van toen, u kent wel de tekst. Wat blijft zijn inderdaad herinneringen. Maar evenzo de terugblik aan een prachtige jeugd die ik heb mogen beleven op het Wit Desselke. Toch vind ik het prachtig om te mogen meemaken dat Gerard en Lia en nog vele anderen die ik niet voor de geest kan halen hebben meegewerkt aan Het hondje van de bakker. Het oude Jerusalem was weggevaagd toen ik in 2006 terug was .De oude muren en hekken van de Ursulineschool waren gesloopt en het hele gebied was nu het Stadhuis van Venray. Het muurtje waarover je naar binnen kon loeren in de MMSlag er niet meer.Ht gebied is tegenwoordig museum. Het omvat de geschiedenis van Venray. Ik heb mij altijd al afgevraagd hoe dat dorp ooit is ontstaan. Dan ga je op latere leeftijd en Googlen. Schapen/ontginning//st.Servaas/st Anna. Prachtig verleden. Vanaf het St.Jorispark liep ik in de late jaren 50 naar de PetrusBandenschool. Over het Kerkpad, met in het midden het "Schelpoortje" naast het Crucifix. Een "Heilige" weg in mijn beleving. Zeker ookom dat ik het kerkhof van de Petrus Bandenkerk passeerde. Aan het einde kwam ik dan tegenover het Poelshuis uit. Met daar tegenover het standbeeld van Dr. Poels.Ik heb wat afgelopen in die jaren. En inderdaad; Ik heb een potje met vet al op de tafel gezet. Dat is dan wel om mijn snor mee op te krullen. Onder het uitspreken van de tekst.

"Ik was een bewoner van het Desselke"

Ben de Koning

____________________________________________________________________________________________________

De intocht op de laatste dag was geweldig 12-05-2007

Door: Hub Achten Meeloopjaren: 1961

Ik liep mee als tamboer met de Jonge Garde uit Oirlo. Zie bijgaande foto gemaakt in de Prins Bernhardstraat tijdens de intocht op zondag. Links is het zuidooster station en rechts de toenmalige Boerenleenbank.

Ik kan me nog herinneren dat we vanuit Merselo binnendoor liepen naar de Middenpeelweg en daarna via de Beekweg weer terug naar Venray. In die tijd was zowel de Middenpeelweg als de Beekweg nog zandpad een zogenaamd karspoor.




____________________________________________________________________________________________________

Het was heel erg leuk om te doen

12-05-2007 Door: Nettie Achten Meeloopjaren: 1976

Ik liep in 1976 mee als begeleidster van de 3e klas van de Basisschool de Foekepot van het Brukske. Zie bijgaande foto.




_____________________________________________________________________________________________________

Fanatiek, leuk en gezellig

12-05-2007 Door: Nettie Achten Meeloopjaren: 1974

Onze dochter Jacqueline liep in 1974 mee met de wandelclub Sint Cristoffel. Bijgaande foto is genomen in het Brukse. Op de achtergrond zijn de woningen zichtbaar van de Largostraat waar we toen net 2 maanden woonden.




_______________________________________________________________________________________________________

Je doet het voor het defile: de medaille om, bosje bloemen,
alle mensen langs de kant en de muziek.

08-06-2007 Door: Loes Kempen-Janssen Meeloopjaren: midden jaren 70 (2 a 3 jaar)

Mijn eigen kinderen lopen inmiddels voor de vijfde keer mee, en ieder jaar komen mijn eigen herinneringen weer naar boven. Geweldig zo´n festijn. Het saamhorigheidsgevoel viert hoogtijdagen. De liedjes die in al die jaren weinig zijn veranderd. Er komen nieuwe bij en er zijn gemoderniseerde versies. Maar het "potje met vet" is toch niet weg te denken bij dit festijn. Evenals een bosje bloemen. Alhoewel snoep nu het defilé lijkt te bepalen, vinden mijn kinderen een eigen bosje bloemen krijgen geweldig. Die mag dan thuis in een vaas op de slaapkamer. Let wel, ook mijn kinderen vinden het snoep een "must". Het is niet "of/of" maar "en/en"! Zelf herinner ik me de bosjes "duizendschoon", het goedkoopste bosje wat er was en wat meestal "geknakt" over de eindstreep kwam. Maar de muziek van de diverse muziekkorpsen maakte dit meer dan goed. Dat vond en vind ik nog steeds de bekroning van 4 dagen lopen... het defilé!. Al die mensen, de muziek, de medaille.

Daar doe je het toch allemaal voor. En als dit dan ook nog is bij een stralende zon dan kan het niet meer kapot. Ook al kan die zon heel warm zijn, het is altijd beter dan stromende regen! Want dat is wat ik me van 30 jaar geleden toch wel kan herinneren...wij kregen veel meer regen op ons dak! En dan niet een mooie regenjas! Nee, een vuilniszak met gaten er in geknipt voor je hoofd en je armen. En het werkte ook nog! Enkele jaren geleden is er op zaterdag ook nog eens heel slecht weer geweest. Mijn jongste zoon kwam drijfnat aan op het Schouwburgplein. Nat, moe en koud tot op het bot. Door de regen zag je de tranen die hij huilde niet eens meer. Mijn moederhart stroomde over natuurlijk maar toch ook een vreemd soort gevoel van vreugde / trots dat hij dit ook een keer zo ervaren heeft. Net als ik lang geleden.

Volgend jaar de vijftigste A4D. Ik hoop dat er nog vele jaren volgen.

Loes Kempen-Janssen


______________________________________________________________________________________________________

Vierdaagse, het blijft leuk!

13-06-2007 Door: Rian Lenkens-Luykx Meeloopjaren: eind jaren 70

Dit jaar voor de 2e keer weer meelopen met de Vierdaagse, geweldig! Nu de 3 kilometer met mijn dochter van 5 en dan komen alle herinneringen weer boven van toen als meisje van 7 - 8 jaar, we liepen toen met de "club" allemaal in uniform en in de maat de 10 kilometer en.. voor m´n gevoel regende het toen altijd! We hadden allemaal bij de stomerij zo´n mooie doorzichtige kledingzak gehaald die we tijdens de buien aan konden doen. Ieder jaar was het weer spannend wie er ging winnen, was het de gym club uit Wanssum of de club uit Castenray!

M´n moeder heeft ook een dag meegelopen als begeleiding met haar kleindochter en vond het ook geweldig om te doen. Het mooiste vind ik de "snuutjes" van de allerkleinsten tijdens het defilé, de medaille, al die mensen, muziek en natuurlijk de bloemen en snoepjes die ze krijgen. Wat een indrukken!

Als het aan ons ligt volgen er nog vele jaren Vierdaagse Venray, wij zijn van de partij!


______________________________________________________________________________________________________

A4D, je groeit er mee op, of niet?

25-12-2007 Door: Evelyn Peters Meeloopjaren: 2006 en 2007

Je groeit er mee op, of niet? Eerst even verklappen dat ik geen Rooyse ben... Ik woon pas sinds 10 jaar in Venray, en heb dus als kind nooit meegelopen met de vierdaagse. Toch zet ik me al heel wat langer in voor dit gezellige en unieke evenement. Via de partner van mijn vader, Nettie Baartman. Als tiener werd mij dan gevraagd of ik zin had om iets te doen, en ja dat wilde ik wel. Gewoon ijs of snoepzakken verkopen, inlichtingen geven, routeboekjes verkopen noem maar op. Ieder jaar was er weer een andere taak voor mij, als vliegende kiep.

Heel leuk en gezellig, maar het was toch iets waar ik als buitenstaander geen vat op kreeg. Ze leken altijd wel een soort van familie, die A4D organisatie. (Het is ook zo dat veel taken van familie lid op familielid overgaan.)

In 2004 kregen we zelf een dochter, Ronja. Toen ze 2,5 jaar was heeft ze met Opa en Oma de 3 km meegelopen op zondag. Echt leuk, een geweldige sfeer, al die kinderen onderling, en de verwachting van ouders en grootouders.

Het jaar erop (2007) ben ik zelf ook meegaan lopen en toen pakte het vierdaagse gebeuren mij pas echt goed!

In 2008 mag onze dochter naar school, dan zal ze alle wandeldagen mee lopen. Geweldig, hoe goed alles georganiseerd is door de A4D. Maar ook hoe de scholen en verenigingen het inschrijven en begeleiden oppakken. Ik zal me zeker blijven inzetten als vrijwilliger voor deze organisatie, hoewel zelf meelopen als ouder/begeleider me ook leuk lijkt. A4D wellicht iets voor u?